We zaten pas geleden in een prachtig vakwerkhuisje in Zuid Limburg. Mooi gerenoveerd tot een luxe vakantiehuisje. Met een boomgaard met schapen als tuin en een prachtig uitzicht over de heuvelachtige landerijen. Monique weet iedere keer weer mooie plekjes te vinden om samen even te ontsnappen aan de zorg voor Sander. Maar dit keer voelde het anders. Het schuldgevoel was weg.

Sander is nu 22. Toen hij 15 was had hij een moeilijke periode. Gelukkig hebben we hier uiteindelijk goede hulp bij gevonden. Een advies was om naar logeeropvang te kijken, zodat Monique en ik ook aan elkaar aandacht konden geven. Veel relaties met een zorgintensief kind redden het anders niet en daar is ook je kind niet bij gebaat.

Ik herinner me de eerste keer als de dag van gisteren. Hij werd op een vrijdagmiddag op school opgehaald en we stonden daar klaar met zijn oranje rolkoffer met spullen voor het weekeinde. Hij ging huilend de bus in en huilend weg en wij jankend naar huis. Dat was geen lekkere start van een gezellig weekeindje weg samen. We hebben volgehouden en iedere maand ging het wat beter. Het huilen verdween en maakte plaats voor een soort berusting. Van harte ging het allemaal niet en dat gaf ons alle drie geen fijn gevoel. 

Hij was de oudste van de groep logeergangers en we vroegen ons af of er wel voldoende klik was met de anderen. Ook na gesprekken met de begeleiding bleven we hier twijfels over houden. Uiteindelijk besloten we om een andere logeerplek te zoeken en dat bleek een gouden greep. De kleine groep jongeren waar hij toen terecht kwam is inmiddels een hechte vriendenclub. Hij gaat er nog steeds met heel veel plezier naar toe. Dat zal blijven tot hij in ‘t Homerushuis gaat wonen. Het leuke is dat een groot deel van die groep ook in ‘t Homerushuis gaat wonen.

Dat schuldgevoel over het ontsnappen aan zijn zorg was er, omdat je voor jezelf kiest. Met je hoofd weet je dat dit goed is, ook voor Sander, maar je hart denkt daar heel anders over. De logeeropvang vindt hij nu helemaal geweldig, omdat hij bij vrienden is. Hij gaat ook met leeftijdsgenoten en vrienden op begeleide vakanties en ook zijn werk vindt hij geweldig omdat hij daar met leeftijdsgenoten en vrienden werkt. Mijn schuldgevoel is weg, omdat ik me realiseer dat hij nu liever bij zijn vrienden is dan bij zijn ouders. En zo hoort dat ook. 

De logeeropvang en de begeleide vakanties zijn er nu niet meer voor ons. Die zijn er nu voor Sander en dat voelt goed.