Met vader en zoon naar Ajax

Zondag 20 februari 2011 ben ik samen met mijn vader en mijn zoon Sander naar de wedstrijd AFC Ajax – VVV Venlo geweest in de Amsterdam Arena. Klinkt misschien niet zo bijzonder, maar voor mij was het dit wel. Pa is 90 jaar, komt moeilijk uit zijn woorden en zit in een rolstoel als gevolg van een herseninfarct en twee keer een gebroken heup. Sander is elf jaar en heeft een verstandelijke handicap door een chromosoomafwijking. Geen doorsnee gezelschap dus en best een leuk verhaal over hoe we toch met z’n drieën bij deze wedstrijd terecht kwamen, op uitnodiging van Ajax en in de koninklijke loge van de Amsterdam Arena.

Het verhaal begint ergens in november 2010. Sander sport als gevolg van zijn handicap bij Only Friends; de meest bijzondere sportclub ter wereld en Pa was voor het eerst mee om naar een voetbalwedstrijd van Sander te kijken. Only Friends heeft een mooie relatie met de Ajax Foundation en hierdoor zijn er wel eens kaartjes voor het rolstoelplatform te vergeven. In het clubhuis zag Dennis Gebbink, oprichter van Only Friends, mijn Pa in zijn rolstoel en vroeg of hij een keer naar een wedstrijd van Ajax wilde, hij zou dan een kaartje voor het rolstoelplatform bewaren. Pa vond dit wel OK, maar ik zag aan hem dat dit meer dan OK was. Ik begreep dat hij dit heel erg leuk zou vinden.

16 januari werd Pa 90 jaar met een familiefeest in het verzorgingstehuis. Een eerste idee voor een cadeau kwam niet verder dan de gebruikelijke fles jenever en voor 90 jaar moest dit eigenlijk wel wat anders worden. Het idee kwam om naar Ajax te gaan kijken, samen met Sander, dus achter internet om uit te zoeken hoe ik aan 3 kaarten voor het rolstoelplatform kon komen, maar dat kon dus niet. Uit de informatie op de website van Ajax begreep ik dat er maar 1 begeleider met een rolstoeler mee mag. Voor vragen stond er een telefoonnummer en ik kreeg meteen een vriendelijke man aan de lijn. Hij was wel beslist: “er mag inderdaad maar 1 begeleider mee, maar misschien is het een idee om een wens in te dienen bij de Ajax foundation” was zijn suggestie, “dit kan via hun de website”.

De man aan de telefoon gaf mij het gevoel dat ik de enige supporter van Ajax was, dus mijn vraag ingetypt op de website van de Ajax Foundation en hierna meteen vergeten dat ik dit gedaan heb. Met het cadeau was ik weer terug bij de fles jever tot ik 2 dagen later gebeld werd door de afdeling Public Relations van AFC Ajax: “Klopt het dat u een wens heeft ingediend?” “Euh.. Ja?” “Vindt u het leuk om samen met uw vader en uw zoon te gast te zijn van Ajax in de koninklijke loge bij de wedstrijd tegen Venlo?” “Euh..ja?” “Leuk, dan regelen we een parkeerplaats op P1 en we zetten alles nog even in een brief. Is dat goed?” “Euh..Ja?” “Heeft u nog vragen?” “Euh..nee?” “Prima, dan zien we u en uw vader en zoon op zondag 20 februari. Alles staat in de brief. Alles goed met u?” “Euh..ja, tot dan?”.

Tot dat op 16 februari de brief in de bus viel leek het me nog allemaal wat onwerkelijk, maar op de verjaardag van Pa heb ik hem toch als cadeau het leuke nieuws verteld, vergezeld van drie uitvoeringen van een Ajax-cap. Vanaf dat moment waren Pa en Sander enthousiast en ik gespannen tot de brief op de mat viel met de kaarten en uitleg over parkeren en toegang. Ik werd toen nog nerveuzer bij het idee om alleen met Sander, Pa en rolstoel op pad te gaan, maar werd een hele gave dag!

Zondagochtend vroeg weggegaan, want ik had al stress genoeg zonder me te moeten haasten door file of de weg zoeken. Pa zat al te wachten met zijn Ajax-cap op en een Ajax-shirt aan die hij van zijn kleindochter voor zijn verjaardag had gekregen. Alles de auto in en naar Amsterdam, zonder file en met maar een klein beetje verkeerd rijden in P1 onder de Arena. We konden met de lift tegenover hoofdingang E naar niveau 5 volgens de brief. Helaas gaf de lift geen sjoege, maar het telefoonnummer in de brief bracht uitkomst. Ik kreeg direct een vriendelijke dame aan de lijn: “Dan bent u meneer Bus en u komt met uw vader en zoon. Wacht heel even, er komt meteen iemand naar u toe”. Even later hadden we een privé beveiliger die ons vergezelde in liften en gangen naar de koninklijke loge. Hier werden we opgewacht door hele vriendelijke dames die ons het balkon met rode pluche fauteuils lieten zien. Op drie van deze luxe stoelen lag een bordje met onze naam erop. Omdat het op het balkon een beetje fris was kwam er als vanzelf ook een deken op de fauteuil van Pa te liggen.

Binnen werden we getrakteerd op drankjes naar keuze en dit hield niet op tot na de wedstrijd. Tijdens de wedstrijd kwam er zelf een glaasje champagne langs. De wedstrijd was een belevenis, niet omdat er goed gespeeld werd, maar omdat het Ajax was en we er met ons neus bovenop zaten in een Arena met een sfeer die je heel klein maakt en je heel groots laat voelen. De wedstrijd eindigde in 1-0 voor Ajax met het afscheid van Luis Suarez als overdonderend toetje. Met mooi en hard knallend vuurwerk ging Suarez naar Liverpool en wij weer naar huis.

Bij het vertrek ontwaarde Pa tussen alle Bekende Nederlanders een oude bekende in een rolstoel, begroette hem enthousiast en schudde hem de hand: “Hallo, ik ben Bus”. “Hallo, ik ben Alberts, .. Koos ..”.

Als Ma nog leefde zou ze zeggen: “Zie je wel, vrage staat vrij jonge en nee heb je en ja ken je krijge. Dit pakke ze jullie niet meer af!”

6 gedachten over “Met vader en zoon naar Ajax

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s